ترجمه باغ ایرانی

عنوان انگلیسی مقاله: Persian Garden

عنوان فارسی مقاله: باغ ایرانی

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 10

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

به دنبال ثبت باغ های ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو در 2011 و پیش از آن برگزاری نمایشگاه گسترده ای با نام «باغ ایرانی» در موزه هنرهای معاصر تهران در سال 2004، جای آن است که به نکته ای مهم که پژوهشگران کمتر به آن پرداخته اند اشاره شود: بر اساس شواهدی که توضیح داده خواهد داشت باغ ایرانی تجلی فرآیندی از رفتارهای حکیمانه مردم مدارانه است که شکل و هندسه آن ناگزیر به تبعیت از این فرایند است؛ در نتیجه آن سرنوشتی برای باغ مقدر می شود که کاربر را با ورود به باغ با خود شریک می کند. پس هرچه طراحی تقدیر و سرشت باغ حکیمانه تر باشد، تعامل او با کاربر گسترده تر می شود؛ به طوری که کاربر در یک باغ ایرانی تمام حواس پنجگانه به انضام قوه تخیّلش برانگیخته شده و دانسته یا ندانسته، خواسته یا ناخواسته، در این سیر و سلوک، ضرباهنگ وجودش به تمامی در اختیار طبیعت و همراه با آن می شود و بدین طریق دگرگون و نو (فَرِشکرد) شده و جان تازه ای می یابد.

مقدمه

باغ ایرانی به عنوان یک فرآیند از مجموعه ای بزرگ، در خود صبحت از نیک منشانی دارد که آنها را به وجود آورده اند و بدین واسطه امضایی به روشنی و زلالی نیک منشی و دانایی، پای کِشتکاری هایشان می شده که این چنین صاحب شخصیت شان می کرده است. به باور سازندگان، نیک منشی حاصل پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک است. همین عبارت کوتاه پاسخی منطقی برای این دو پرسش خواهد بود که آیا باغ باید ایرانی باشد؟ یا نگاه به باغ؟ در اینجا پرسش دیگری پیش می آید که نام و نشان هایی که از باغ ایرانی اکنون می شناسیم تا چه اندازه وامدار جهان بینی گذشتگان است؟ پیش از هر چیز لازم است وجه تسمیه نام (باغ ایرانی پارادایز فردوس نمادی از بهشت) را بررسی کنیم. در سال های اخیر باغ های ایرانی را نشانه ای ناسوتی از دنیای لاهوت نامیده و شناسانده اند. عاملی که موجب این باور شده واژه پردیس، پارادایز و فردوس بوده است که هم اکنون به معنی بهشت شناخته می شود و در این میان، واژه اصلی یعنی پَرَه دَئیزَه که همه اشارات و الهامات بهشتی برگرفته از این لفظ است، گم شده است! در لغتنامه دهخدا در پانوشت فردوس آمده است که: فردوس معرب از ایرانی، در اوستا دو بار به کلمه پَرَه دَئیزَه pairir-daêza برمی خوریم و آن مرکب است از دو جزء؛ پیشوند pairi به معنای گراگرد و پیرامون، دوم daêza به معنای انباشتن و روی هم چیدن و دیوار گذاشتن.

ترجمه کشف زبانی بین المللی به نام موسیقی (مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Discovering an International Language called music
عنوان فارسی مقاله: کشف زبانی بین المللی به نام موسیقی
طبقه بندی: هنر
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 8

چکیده
موسیقی ایرانی گنجینه پر بار و غنی از نغمه های گوش نواز، ملودی های سحر انگیز، ترانه های پر معنا و روح پرور است، اما این هنر با همه گستره پهناورش و غنای اعجاب انگیز و همه وابستگی اش به عمق و جوهر فرهنگ ایرانی و ارتباط روحی و عاطفی اش با مردم این سرزمین، و تاریخی که به هزاران سال پیش میرسد، در جهان غرب به عنوان یک سبک موسیقی بین المللی و پتانسیلی برای تبادل فرهنگی شناخته نشده است. موسیقی ایرانی، در مواجهه با موسیقی علمی و آکادمیک و یا موسیقی کلاسیک غربی، هنری مهجور و دور افتاده مانده است. ما تنها توانسته ایم در کنسرت هایی آموزشی و محدود، گوشه هایی از این موسیقی پر بار و پر زمینه را به گوش مخاطبانی اندک برسانیم. در تبادل فرهنگی بین شرق و غرب، موسیقی ما از موسیقی هند و ژاپن، از ریتم های افریقایی و موسیقی و رقص های امریکای لاتین عقب مانده است. چه چیزی باعث شده که ما نتوانیم در این حیطه وسیع از هنر، از موسیقی خود برای یک تبادل هنری بهره ببریم؟ این موضوع یک مناظره شد بین لوریس چکناواریان، آهنگساز، موسیقیدان و رهبر ارکستر ارمنی الاصل ایرانی و فریدون ناصری، موسیقی شناس و رهبر ارکستر سمفونیک تهران. آیا گنجینه موسیقی ایران، متشکل از موسیقی محلی و بومی، موسیقی سنتی و ردیفی این گنجایش را دارد که در سطح بین المللی و جهانی، با زبان موسیقی علمی و آکادمیک طرح و اجرا شود و فقط به عنوان هنری شرقی و حاشیهای به آن نگاه نشود؟
لوریس چکناواریان: ما نوعی موسیقی داریم که بومی است و بین مردم و در روستاها و نقاط مختلف این سرزمین جریان دارد. این موسیقی سینه به سینه انتقال می یابد. به مراسمی خاص، چون عروسی، ختنه سوران، تولد و جشنها وابسته است و جنبه علمی ندارد. در تاریخ موسیقی، هنرمندانی چون بلابارتوک و کومیتاس در کشورهای خود، این نوع موسیقی را نتنویسی و ثبت کرده اند و ما تا کنون چنین نکرده ایم. نوع دوم موسیقی دستگاهی، ردیفی یا سنتی ماست که بسیار هم والاست. همان قدر والا و گسترده که موسیقی علمی غربی. استادی در آن به سال ها تمرین و ممارست نیاز دارد.

ترجمه تئاتر غربی، تئاتر شرقی (مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Eastern Theatre, Western Theatre

عنوان فارسی مقاله: تئاتر غربی، تئاتر شرقی

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 9

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

نمایش شرقی، نمایشی روایتی است. برای بازیگر شرقی طبیعی است که دارد دیگری را بازی می کند و یا از چیزی غیر خود خبر می دهد، بنابراین به راحتی و به کمک کنایه ها و مبالغه های بازیگری، اشاره به ورای خود را، با ایجاد فاصله بین خود و نقش، قابل لمس می سازد. درک و تحلیل همین جنبه ها در اروپای معاصر از یک طرف به تکوین فکر «فاصله گذاری» کمک کرد، و از طرف دیگر زیربنای «نمایش آیینی» شد. به هر حال، در هر دو تئاتر غربی و شرقی «آیینی بودن» و «فاصله داشتن» هیچ کدام هدف نیست، بلکه منطق ذاتی و طبیعی نمایش است. دیگر طبیعی است که حس ها گرچه واقعی ست ولی بازی ها واقعی نباشد، و طبیعی است که بازیگران خود را با نقش یکی نکنند، زیرا نمی گویند «ما آن شخصیت» هستیم، بلکه فقط از «او» خبر می دهند، یا «شخصیت نقش را برای ما» روایت می کنند. پس دیگر طبیعی است که بازیگر ناظر بر نقش هم باشد و با تأکید بر زشتی عمل یا نیکی رفتار شخص بازی، قضاوت های موافق و مخالف تماشاگر را برانگیزد و طبیعی است که بازیگر (که همه مهارتش را در تجسم بخشیدن به اشیا و ابعاد غایب و ایجاد فضاهای گوناگون به کار می برد) در فاصله ها و وقفه های قرار گرفتن در آن شخصیت مثلا آب بخواهد تا نفسی تازه کند، یا گریم را ترمیم کند، یا در سراسر بازی نقشش را از روی نوشته بخواند، زیرا او نمی گوید که واقعه در حال رخ دادن است، بلکه واقعه ای رخ داده را با منظور معین تعریف می کند. «فاصله گذاری» در تعزیه و در کار برتولت برشت هر چند به نتایج مشابهی می رسد ولی مطلقا از یک جنس نیست. برشت می کوشد با فاصله گذاری تماشاگر را از حل و جذب شدن، یا مثلا تسخیر شدن توسط جادوی صحنه دور نگاه دارد تا قضاوتش بیدار بماند. در تعزیه، بازیگر و نقش اصلا و اساسا نمی توانند یکی بشوند، زیرا آنچه بازیگر انجام می دهد در واقع نوعی تذکار مذهبی و عبادتی است. او خود را کمترین ذره در مقابل امامان و دشمن در مقابل دشمنان ایشان می داند.

مقاله سینمای آینده (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Cinema of the Future

عنوان فارسی مقاله: سینمای آینده

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 17

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

سینمای قرن آینده به چه صورت درخواهد آمد؟ این سوالی است که در برگیرنده وجوه فناوری، هم هستی شناسی و هم ساختاری می باشد. این پرسش درباره خود فیلم، پیشرفت فنی، نحوه نمایش آن و حتی درباره چیزهایی نظیر ساختمان سینما، پرده نمایش، نحوه قرارگرفتن تماشاگر برابر واقعیت تصویر می باشد و ... اما آن چه پرسش این متن است، کنجکاوی درباره ماهیت سینمای نخبه قرن بیست و یکم، افق های نو پدید معنوی و گرایش غالب سبکی در سینمای روشنفکر جهان است. هرگز به فیلم های تبلیغاتی سوداگر افسون زای جلوه های ویژه و تفنن مبتنی بر توهم چشم ندارم، هر چند خیال های ماجراجویانه و حماسه های نوجوانان امروز، چه بسا چشم انداز واقعیت تکنولوژیک زندگی روزمره فرداست. با این همه و ولو با این منظر، باز آن سینما و آن زندگی، گویای سطح رویدادهای بازیگوشانه بازی بشری است. اما پرسش این متن، ناظر در ارتباط با فرایند تعالی طلبی است که عمق آرمان، هنر پیشرو، فکر خلاقانه منحصر به فرد را که تا حد زیادی زندگی عموم را شکل داده است.

برای من، اجازه دهید اعتراف کنم، آینده آن چیزی نیست که «پدیدار خواهد شد» بلکه تا حدودی، زندگی هایی است که «پدیدار خواهیم کرد» و «خواهیم ساخت»، پس حدس زدن درباره سینمای قرن بیست و یکمی خود تلاشی است اندکی شیطنت آمیز تا سینمای قرن بیست و یکمی نزدیک به گمان ما زاده شود. این خود انرژی یک بازی و نیرویی است برای زایش، و نه تماشایی جدا از عمل و جدا از ما، چرا که در حال رخ دادن است. اما برای اندیشه های دنباله رو و جبرگرا و تک خطی، سینمای آینده ادامه قطعی همه آن چیزی است که جهان سوداگر و انحصارا سینمای هالیوود، با سکس و خشونت و افسانه و تکنولوژی فریبنده بنا نهاده است. مهم نیست که در آینده ژانر فیلم های علمی تخیلی، گنگستری، سینمای وحشت، یا روایت ملودراماتیک رواج یابد.

تماشاگر رهایی یافته تئاتر (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: The Emancipated Spectator
عنوان فارسی مقاله: تماشاگر رهایی یافته تئاتر
طبقه بندی: هنر
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 16

چکیده
نام این بحث را تماشاگر رهایی یافته گذاشته ام. بنا به درک من، یک عنوان همیشه یک چالش است. این پیش فرض را در خود دارد که اصطلاح دارای مفهوم می باشد، که میان اصطلاحات جداگانه پیوندی وجود دارد، و در ضمن به این معناست که این پیوند، میان مفاهیم، پرسش ها و نظریه هایی وجود دارد که در نگاه اول به نظر می رسد هیچ رابطه مستقیمی با هم ندارند. از نظری هم این عنوان بیانگر سردرگمی من در زمانی است که مارتن اسپانگبرگ از من دعوت کرد که سخنرانی ای را ایراد کنم که باید «نطق کلیدی» این فرهنگستان می بود. او به من گفت که به دلیل تاثیری که کتاب من آموزگار نادان مدرسه (Le Maitre ignorant) (1987) روی او گذاشته بود می خواهد که من مجموعه تفکرات خود را در باره «تماشاگر» (Spectatorsphip) در آنجا مطرح کنم. از خود می پرسیدم چه پیوندی می تواند میان علت و معلول باشد. این فرهنگستانی است که کسانی را که در دنیای هنر، نمایش و اجرا فعال هستند دور هم جمع می کند تا موضوع تماشاگر امروزی را بررسی کنند. کتاب «آموزگار نادان مدرسه» تفکری در باره نظریه عجیب و غریب و سرنوشت غریب ژوزف ژاکوتو، استاد فرانسوی اوایل سده نوزدهم بود که دنیای فرهنگستانی را با این گفته به ناآرامی کشاند که شخصی نادان می تواند آنچه را که خودش نمی داند به شخص نادان دیگری بیاموزد، و از این راه، منادی برابری عقل وهوش شد و فراخوانی در مورد رهایی روشنفکرانه در برابر دریافت خردمندی از راه آموزش و پرورش طبقات پائین می دهد. نظریه او در اواسط سده نوزدهم به باد فراموشی سپرده شد. احیای آن در سال های 1980 به نظرم لازم آمد تا بحث در باره آموزش و پرورش و مخاطرات سیاسی آن را بار دیگر به جریان اندازد. اما مردی که دنیای هنری اش را می توان با دموستن، راسین و پوسن متجلی کرد چه فایده ای می توانست برای گفت وگوی معاصر هنری داشته باشد؟
با تفکر بیشتر به نظرم رسید که نفس فاصله، فقدان رابطه روشن میان نظریه ژاکوتو و موضوع امروز تماشاگری می تواند اتفاق خوبی باشد.