فرش در ایران (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Carpet In Iran

عنوان فارسی مقاله: فرش در ایران

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 5

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

فرش های ایرانی (که بیشتر به عنوان فرش پارسی شناخته می شوند) در سرتاسر جهان، در میان فرش های آسیایی بسیار مشهورند. بهترین فرش های ایرانی آن هایی هستند که به وسیله ایرانی ها ساخته شده اند. این فرش ها مهارت ایرانیان در انتخاب مواد، گره زنی، تکنیک های رنگ آمیزی، آفرینش طرح ها و الگوها را آشکار می سازد. فرش ها و قالیچه های ایرانی پیوند بافندگان را با آرزوها، باورها و نیازهای آن ها آشکار می سازد. و همچنین بازتابی از شرایط زندگی و موقعیت فرهنگی هنرمند، وضعیت جوّی منطقه، منابع گیاهی و وضعیت جغرافیایی محل زندگی هنرمند هستند. طرح ها، الگوها و موضوع فرش ایرانی از طبیعت، تاریخ و افسانه ها الهام گرفته است. در واقع ریشه ساخت فرش را باید در زندگی عشایری جستجو کرد، که بعدها به شهرها و روستاها راه پیدا کرده است. عشایر برای بافت فرش از پشم چارپایان اهلی و رنگ هایی که از گیاهان مختلف و منابع معدنی گرفته شده است، استفاده می کنند. فرش ها نه تنها در زندگی روزمره کاربرد دارند، بلکه به عنوان کارهای هنری شناخته می شوند. عشایر ایرانی فرش ها و قالی های زیبایی می بافند و از آن ها برای پوشاندن و آراستن کف چادر و دیگر قسمت های آن استفاده می کنند. عشایر علاوه بر فرش، به بافت گلیم، پتو، زین، روبان چادر و غیره نیز می پردازند. با بافتن هزارها یا میلیون ها گره به وسیله ریسمان های رنگ شده، فرشی با یک طراحی زیبا تکمیل می شود، که برای بافت این فرش ممکن است از طرح روی کاغذ استفاده شده باشد، یا اینکه فرش بدون استفاده از نقشه بافته شده باشد. عشایر فرش ها را بدون استفاده از طرح روی کاغذ و فقط با رجوع به تصوراتشان و آنچه از پیشینیان خود آموخته اند، می بافند و فقط بافندگان شهری برای آفرینش طرح ها از ترسیم و نقشه کشی استفاده می کنند.

باستان شناس یا عکاس (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Archaeologist or Photographer

عنوان فارسی مقاله: باستان شناس یا عکاس

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 8

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

اخیرا مجموعه ای از عکس هایی که باستان شناس فرانسوی، ژاک دومورگان طی اولین ماموریت علمی خود در ایران تهیه کرده بود توسط عطا آیتی، از محققان ایرانی مقیم فرانسه در نزد عتیقه فروشی از اهالی شارتر فرانسه کشف شد. اصالت و ارزش فرهنگی و علمی این مجموعه توسط برخی صاحب نظران تایید شد و آنگاه با یاری دکتر احسان نراقی، یکی از ایرانیان خیر اروپا به نام خانم حمیرا ایازی هزینه خرید عکسها را برعهده گرفتند. پس از خریداری، عکس ها، توسط عطا آیتی فهرست بندی و در 4 آلبوم قبل از ارسال آن ها به زادگاه اصلی خود، ایران قرار داده شد. این آلبوم ها اینک در آلبومخانه کاخ گلستان نگهداری می شوند و می تواند به عنوان راهنمایی گران بها، پژوهشگرانی را که در مورد تاریخ، جامعه و مردم ایران در پایان دوره ناصرالدین شاه تحقیق می کنند، یاری دهد. در این مقاله، عطا آیتی مختصری از زندگی دومورگان، چگونگی عکس های مورد بحث و جنبه های فرهنگی و علمی آنها را بررسی کرده است.

ژاک ژان ماری دومورگان در سوم ژوئن سال 1857 میلادی در یک خانواده اشرافی در شهرک اویسو سورکوسون به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و دوره متوسطه را در همان شهرک به اتمام رساند. شوق جوانی او را به سوی جمع آوری عتیقه سوق داد. برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و پس از پایان تحصیلات در «مدرسه معدن شناسی» در سال 1882 به کسب دیپلم این آموزشگاه نایل آمد. در دوران تحصیل در این مدرسه کفایت خود را در زمینه باستان شناسی بروز داد، به طوری که پس از اخذ دیپلم معدن شناسی بلافاصله به ماموریت های حفاری در شمال اروپا اعزام شد. (یادآوری می شود که برادر بزرگ او، هانری دومورگان نیز قبل از وی پا به عرصه تحقیق در زمینه باستان شناسی آمریکا گذاشته بود). پس از انتشار نتایج پژوهش های دومورگان، وزیر آموزش و پرورش فرانسه او را به دو ماموریت حفاری به هند و مالزی اعزام داشت، و از همین جا، بعدها تمایل علمی او متوجه شرق گشت.

درآمدی بر موسیقی ایرانی (ترجمه مقاله)

عنوان انگلیسی مقاله: An Introduction to Persian Music

عنوان فارسی مقاله: درآمدی بر موسیقی ایرانی

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 4

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

استعداد هنری مردم سرزمین ایران علاوه بر خلق میراث درخشان ادبی، هنرهای تزئینی و صنایع دستی بدیع و معماری متعالی، فرهنگ موسیقی پالوده ای را نیز در بطن خود پرورید که تاثیرات آن تا دوردستهای اسپانیا و ژاپن را نیز درنوردیده است.

پیشینه تاریخی

تاریخ رشد و تکامل موسیقی در ایران (پارس) به دوران ماقبل تاریخی باز می گردد. «نوآوری» موسیقی به شهریار بزرگ افسانه ای، جمشید، نسبت داده شده است. از اسناد و مدارک جداگانه ای که از دوره های مختلف تاریخی ایران به دست آمده چنین استنباط می شود که پارسیان دارای فرهنگ موسیقی غنی و پیچیده ای بوده اند. علی الخصوص از دوران ساسانی (226 تا 651 م.) شواهد فراوانی به دست آمده که بر وجود حیات موسیقی پویائی در سرزمین پارس دلالت دارد. از این دوره نام موسیقیدانان برجسته ای چون باربد، نکیسا و رامتین به همراه عنوان برخی از آثارشان از گزند زمان مصون مانده است.

تمثیل هنر، سیاست، و شعر

عنوان انگلیسی مقاله: Allegories of Art, Politics, and Poetry

عنوان فارسی مقاله: تمثیلهای هنر، سیاست، و شعر

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 10

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

سیاست بدون تخیل، چیزی نیست به جز کاغذ بازی، ولی تخیل هرگز بی طرف نیست. زاغه هایی که در حومه های شهر لیما، پایتخت پرو به وجود آمده اند، زاییده جنگ داخلی، آشفتگی اقتصاد ی، درگیری های قومی، و بحران های زیست محیطی اند. این شهرک ها مملوند از کارگرانی بی کار که از لیما به این منطقه کوچ کرده اند، و همچنین کشاورزانی که از کوه های آند به آنجا آمده اند که اکثریت آنان را نسل بومیان آمریکایی تشکیل می دهد. بسیاری از این زاغه ها در دهه هفتاد به وجود آمده اند (1). در سال 2002، یکی از این زاغه ها به نام «ونتانیلا»، محل زندگی حدود هفتاد هزار نفر بود، بدون بهره بردن ازهرگونه امکانات اولیه رفاهی چون لوله کشی، برق، راه های آسفالت شده و هر گونه زیربنای اساسی دیگری برای زندگی این جمعیت. برای جا به جا کردن تپه ای در منظره پیرامون این شهر که چیزی به جز صحرا نیست، «فرانسیس آلیس»، به هر یک از 500 داوطلبی که از ونتانیلا به آنجا آمده بودند، بیلی داده و از آنها خواسته بود تا شانه به شانه یکدیگر، از پایین تپه کار خود را آغاز کرده و شن ها را به نوک آن منتقل کنند. یا به گفته خود آلیس در مصاحبه اش با مجله «آرت فوروم»: «این شانه انسانی توانست مقدار زیادی شن را جابجا کند، بدین گونه که تپه شنی ششصد فوتی را، 4 اینچ از جای خود حرکت داد» (2). این ترکیب مبهم شاعرانه همراه با دستورعملی دقیق، هسته اصلی روش داستانسرایانه پرداختن به هنر فرانسیس آلیس را تشکیل می دهد.

بیشتر پرو‍ژه های آلیس، به جای آراییدن و پرداختن به شیی به خصوص، قرار است چیزی مانند یک شایعه، یک داستان یا حتی یک اسطوره را در منظره اطراف، از خود به جای بگذارند. در اثری به نام «شایعه»، آلیس به شهری در مکزیک رفته و داستانی ساختگی را درباره مردی که در هتلی مفقود شده، برای هر کس که می توانست، تعریف کرد. این شایعه به سرعت در شهر پخش شد. البته زمانی که پلیس شروع به تهیه گزارشی در این باره کرد- شیی (اثری) همراه به وجود آمد- آلیس به دخالت خود در این اثر پایان داد. در اثری با عنوان «خط سبز (گاهی انجام کاری سیاسی می تواند شاعرانه باشد، و گاهی انجام کاری شاعرانه می تواند سیاسی شود)» - اثر 1997- او تصادفا قوطی حاوی رنگ سبزی را سوراخ کرده و روی نخستین خط مرزی اسرائیل و فلسطین- که اکنون دیگر محو شده- که پس از جنگ اعراب با اسرائیل در سال 1948 رسم شده بود، شروع به پیاده روی کرد.

زیبایی شناسی سیاست است (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Aesthetics is Politics

عنوان فارسی مقاله: زیبایی شناسی سیاست است

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 6

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

در جشنواره دوسالانه 2005 ونیز، برای نخستین بار نمایشگاه نادر و اغواکننده مشترکی به نام «آرشیو معاصر» از کشورهای قرقیزستان، ازبکستان و قزاقستان در کلاه فرنگی (پاویون) آسیای مرکزی به نمایش گذاشته شد. چندین ویدئو و چیدمان این نمایشگاه با کار دوباره روی فرم های آوانگارد دهه 70 و 80 میلادی نور/تاریکی آبراموویچ و اولی (1077)، اندرونی های خانگی روسیه شوروی ناباکوف احساس غریب «آشناپنداری» را به وجود می اورد که با جست وجوی هویت سیاسی و قومی این جمهوری های نوپا که پس از فروپاشی شوروی پا به هستی گذاشته اند، همراه بود، شیوه ای که این شکلهای هنری، از گذشته سفر می کرد تا معنایشان را در زمان حال تغییر دهد، پرسشی را پیش می کشید که جابه جایی هنر انتقادی در زمینه های تازه، و فراتر از آن بود، این نمایشگاه پرسشی را مطرح می کرد که آیا درک ودریافت هنر این کشورها به شکلی مستقل از این زمینه خاص سیاسی است یا نه؟ اینکه شدنی است یا نه، یا خواه چنین چیزی شدنی باشد یا نه، آیا می توان این کارها را به هر حال سیاسی تعبیر کرد، در حالی که عنوتن نمایشگاه، شکل مهارشده تری از آرشیو را برمی انگیخت؟ انگیزه های درهم تنیده سیاسی، سود جستنِ دوباره از شکلهای آوانگارد و استفاده از بایگانی، از آن گونه پرسشهایی است که فیلسوف فرانسوی ژک رنسییر در کتاب تازه اش به نام بیماری در زیبایی شناسی (پاریس، 2004) پیش می کشد.

علاقه رنسییر با دنبال کردن کارش در رشته فلسفه سیاسی، در این سالها به فرهنگی دیدنی (بصری) و رابطه میان سیاست و زیبایی شناسی کشیده شد؛ دو رشته ای که بنا به دریافت رنسییر، به جای آنکه خودمختار باشند، به شکلی درونزدادی به یکدیگر تعلق دارند. در حالی که کتاب تازه اش برخی از نظریه هایی را بازبینی می کند که پیش از ان در زیبایی شناسی سیاست پرورانده بود، بازاندیشی های تازه اش، او را به گفت وشنود نمونه های خاصی کشانده که از نمایشگاه های هنری این سالها بیرون کشیده شده است. چنین می نماید که بیماری در زیبایی شناسی روشی کاری برای پی بردن به سرشت سیاسی زیبایی شناسی در زمینه خاص هنر امروز پیشنهاد می دهد که در عین حال، راززدایی تندرستی بخشی از «هنر انتقادی» دهه شصت و میراثش است.