مهاجرت هنرمندان ایرانی به هند (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: The Migration of Persian Artists to India in the Safavid Period

عنوان فارسی مقاله: مهاجرت هنرمندان ایرانی به هند

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 14

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

شاه طهماسب اول، در نامه ای به جلال الدین امیر بیک مهردار در زندان، به یکی از وقایع عصر صفوی به طور مبهمی به «تلاش ایرانیان در مهاجرت به هند» اشاره ای بارز دارد. اگرچه این موضوع که در یادداشت های معاصران وی نیز به طرزی وسیع انعکاس یافت، مورد تحقیق و پژوهش بسیاری از محققان قرار گرفته است، اما علیرغم این پژوهشها، دامنه اطلاعات ما در این مورد هنوز بسیار اندک است. در نگاه اول، شاید گمان شود به علت فقدان شواهد مستقیم، ابهامات موجود در این راه به سادگی مرتفع نخواهد شد لیکن باید گفت که تنها بخش اندکی از متون و منابع مربوط به این موضوع مورد بررسی قرار گرفته است، و شواهد تاریخی بسیاری، در این باب ناشناخته مانده یا نادیده گرفته شده است. از این رو به نظر میرسد جست و جوی نظامند وسیع در متون و منابع این عصر میتواند کارساز باشد. در این زمینه و به اعتبار مدارک موجود، پژوهش حاضر می کوشد تا مهاجرت های گسترده هنرمندان عصر صفوی را به هند مورد بررسی قرار دهد که اوج آن در زمان سلطنت طولانی شاه طهماسب مشاهده می شود، یعنی دوره ای بحرانی که تغییرات اجتماعی سخت و رنج آوری را به همراه داشته است. به طور کلی در مورد شخصیت و زندگی شاه طهماسب پژوهش کاملی در دست نداریم و ناچاریم که به توصیف های کوتاه و نارسا و گاه حتی متناقض منابع محدود بررسی شده اکتفا کنیم تا پرده از چهره پادشاهی گرفته شود که چندان شناخته شده نیست. منابع می گویند که شاه در930 ه. ق. (1523م.)، در هنگام جلوس به سلطنت، کمتر از یازده سال داشت. نیز تقریبا تمامی منابع این عصر متفق القول اند که شاه در این هنگام یعنی در طفولیت و در ابتدای سلطنت، به هنر و هنرمندان گرایش بسیار نشان می داد به طوری که نه تنها خود از آموزش نقاشی و خوشنویسی بهره مند شد بلکه آن را در بین درباریان نیز گسترش داد. این سیاست در سال های بعد نیز دوام آورد.

مقاله هنرنوازی در سده نوزدهم ایران (ترجمه مقاله هنر)

عنوان انگلیسی مقاله: Art Patronage of the Nineteenth Century Iran

عنوان فارسی مقاله: هنرنوازی در سده نوزدهم ایران

طبقه بندی: هنر

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 16

لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود

چکیده

هنرنوازی (پشتیبانی مالی و معنوی هنر) در ایران دوران قاجار (1975- 1925) شاهد فرازونشیب های برجسته ای بود. عناصری مانند دسترسی به مواد نقاشی، مدارس هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه های هنری و کار برای روزنامه ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر شوند و در جایگاه خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. چنین دگرگونی هایی شمار و گونه هنرنوازان را افزایش داد. برای نمونه، طبقه متوسط، به خرید نگاره های چاپ سنگی (لیتوگرافی) و عکسهایی دست زد که به چشم همگان بسیار زیبا می نمود. پیامدش به وجود آمدن علاقه ایرانیان به نقاشی واقع گرای اروپایی شد که در آن زمان از نقاشی سنتی برتر دیده می شد. به عکس، هنرنوازان اروپایی به دنبال کارهای هنری سنتی و باستانی بودند. علاقه آنها برخی از هنرمندان را تشویق کرد تا سبک سنتی نگارگری دست نوشته ها را از نو زنده کنند و برداشت تصویری اروپایی را در سبک ایرانی (که به مینیاتور ایرانی نامدار بود) جای دهند و به این ترتیب سبک تازه ای بیافرینند.

مقدمه

نیروی هنرنوازی در رهبری هنرمندان و در نتیجه در شکل بخشیدن به هنر در ایران در دوران قاجار (1175- 1304) را نمی توان نادیده گرفت. بهترین استادان هنر آن دوران زندگی خود را در دربارهای شاهان و با کار سفارشی می گذراندند تا دهه های پایانی سده نوزدهم که کمال الملک، هنرمند دربار ناصرالدین شاه و مفظرالدین شاه دربار را ترک کرد و شروع به نقاشی روی بومهای سفارشی و غیرسفارشی کرد. شاید او نخستین نقاش درباری بود که دربار را ترک کرد و کارگاه نقاشی مستقلی برای خود به راه انداخت. (1) عناصری مانند دسترسی به مواد نقاشی، مدارس هنری تازه گشوده شده، پشتیبانی مالی آموزش در مدرسه های هنری و کار برای روزنامه ها و ناشران همه به هنرمندان کمک کرد تا خودکفاتر شوند و در جایگاه خود در رابطه با هنرنوازان بیشتر جا بیفتند. پیامد اصلی این جریان، پیدایش فردگرایی در میان هنرمندان پابه پای نیازهای جامعه ایرانی و علاقه هنرنوازان بود.