چکیده
بیماری پریودنتال (PD) یا پریودنتیت یک بیماری باکتریایی است که بافت های نگهدارنده دندان را درگیر می کند. دو مشخصه این بیماری التهاب و تحلیل استخوان است. شناخت مکانیزم های ارتباطی بین این دو مشخصه می تواند در یافتن روشهای درمانی موثر کمک کننده باشند. عفونت باکتریایی علت اصلی این بیماری است اما برای ایجاد و پیشرفت بیماری کافی نیست. در واقع، عوامل مشتق شده از باکتریها موجب تحریک واکنش التهابی موضعی و فعال شدن سیستم ایمنی ذاتی می شوند. پاسخ ایمنی ذاتی شامل شناسایی اجزاء میکروبی توسط سلولهای میزبان است. عمل شناسایی با واسطه گیرنده های شبه زنگوله ای (TLR) بیان شده بر روی لکوسیتها و سلولهای ساکن بافتی انجام می گیرد. فعال شدن این سلولها منجر به آزادسازی سیتوکینهای پیش- التهابی و تجمع فاگوسیتها و لنفوسیتها می شود. ایمنی اختصاصی با فعال شدن لنفوسیتهای T (واکنش Th1Th2 Th17 Treg) و فعال شدن لنفوسیتهای B (تولید آنتی بادی) شروع می شود. در این فرآیند التهابی، سیتوکینهای تاثیرگذار بر تنظیم و نگهداری استخوان، نقش عمده ای دارند زیرا اعتقاد بر این است که تخریب بافت در نتیجه پاسخ ایمنی میزبان به تهاجم باکتریها روی میدهد. در این مقاله مروری، به بررسی انواع سلولها، سیتوکینها و مکانیزم های موثر بر تخریب بافتهای نگهدارنده دندان و نیز روشهای درمانی مرتبط با این مفاهیم پرداخته شده است.
مقدمه
بیماری پریودنتال (PD) یک بیماری عفونی، التهابی و مزمن است که بافت پریودنشیوم را درگیر می کند و بتدریج سبب تحلیل استخوان آلوئول نگهدارنده دندان می شود. پریوذدشیوم یک ساختار حمایتی است که دندانها را احاطه کرذه و از آنها پشتیبانی می کند. این ساختار از بافتهای مختلف شامل لثه، سمنتوم، لیگامان پریودنتال و استخوان آلوئول تشکیل شده است. بیماری پریودنتال توسط عوامل و آنتی ژنهای مثتق شده از باکتریها که واکنش التهابی موضعی و فعال شدن سیستم ایمنی ذاتی را تحریک می کنند، ایجاد می شود (2 و 1). برخی باکتریهای موجود در حفره دهان با بروز پریودنتیت ارتباط دارند. این باکتریها پریودنتوپاتوژن نامیده می شوند. پاسخ ایمنی ذاتی توسط گیرنده های شبه زنگوله ای یا toll-like receptors شروع می شود. این گیرنده ها شبیه به پروتئینی هسثند که توسط ژن Drosophila Toll کد می شوند (3).